Инаку, Петре Филиповски-  Гарката бил роден во село Гари, Дебарско во 1780-тите, а починал во Крушево во 1854 година. Бил еден од најистакнатите претставници на мијачката (дебарската) резба. Карактеристиките на неговата работа се нагласено присуство на човечки, растителни и животински фигури обликувани во згуснат простор, со скусени пропорции, како и специфичната архитектоника на иконостасите што ги изработил.

Дело на неговата тајфа се иконостасите во Лесновскиот манастир (1814), црква „Св. Спас“ - Скопје (1824), црква „Св. Ѓорѓи“ - Призрен (1829) и Бигорскиот манастир (1835). Се смета дека соработувал при изведбата на иконостасот во црква „Св. Богородица“ - Скопје (околу 1840), во Рилскиот манастир (1841-1842), во црква „Св. Благовештение“ - Прилеп (по 1838). Последното остварување бил иконостасот во црква „Св. Никола“ - Крушево, која била запалена во 1903.

Цркавата „Св. Никола“ во Крушево била изградена 1832 година, а изгорела за Илинденското востание. Во центарот на градот во 1904/1905 година била обновена, но во знатно помали димензии. Само многу мал дел од опожарената црква “Свети Никола” денеска има во музејот на Илинденското востание и Крушевската Република и е зачуван цифеблатот (бројникот) на тогашната црква, чии камбани, според записи од раскажувања на страи крушевчани, при опожарувањето и паѓањето се чуле, наводно до Прилеп.

Инаку артефактите од резба од Македонија се вбројуваат меѓу најбројните и најрепрезентативните копаничарски творби на Балканот.