Стојан: “Учи ме мајко, карај ме,

               како да ја земам Лиљана,... ”

Мајката: “Направи чешма шарена,

                 сите другарки ќе дојдат,

                 белки и Лиљана ќе дојде”

Епилог: Стојан повикал триста мајстори,

                 и чешма шарена направил,

                 и вода дотекла студена,

                сите девојки се собрале,

                 ама, кучка Лиљана, не дошла,...

Џабе чешмата. Лоша проценка за инвестиција, џабе пари фрлени...

Ова е сижето на една голема љубовна приказна од пред неколку векови. Гледате и сами дека некои работи и после толку многу години – не се менуваат. Исти се. А денес, содржината на песната звучи толку современо и модерно, како сега да е напишана. С`е е исто. Нема разлика. Единствена разлика е амбиентот (опкружувањето) т.е. сценографијата и костимографијата. Денешниот “Стојан” е ист како оној од минатото, веднаш ќе го препознаете. Човек што трча по лажни вредности и човек што не знае како да ја оствари својата цел.

Ќе се обидам љубовните јадови и страдања на тогашниот Стојан, да ги “преведам”, на денешен современ јазик, со современа сценографија и костими, и со денешниот “Стојан” во главната улога.

Стојан: “Учи ме мајко, карај ме, како да ја земам Лиљана,... ”

Мајката: - Земи ја синко вечер “Мечката” на тато, сврти два круга и паркирај ја пред “Расчекор”. Сите девојки ќе те видат, белки и Лиљана ќе те примети,…

Стојан: - Браво мамо, една си ! Многу те бива. Така ќе направам,...

И Стојан “мечката” ја зел, и два круга свртил и паркирал,... ама,.....ама, кучка Лиљана, “од ремен не го удрила”. Различни табиети.

     Токму така. Во животот (дали бил пред многу векови или денес) постојат само ДВА изборa; Или ќе го “билдате” паричникот, или ќе го “билдате” умот. Трето – нема. Изборот е Ваш, и САМО Ваш.

     И христијанството, како религија се темели на овие ДВА избора. Во КРСТОТ Исусов, се содржат и умот и паричникот. Вертикалниот дел на крстот, духовноста и образованието (умот), и хоризонталниот дел, алузија на земниот живот, т.е. материјалните богатства, - паричникот.

Како Моцарт и Салиери, како Тесла и Едисон, како Лиљана и Стојан. Првиот од двајцата “вертикален”, вториот “хоризонтален”.

     Не знам, но можеби Стојан ќе имал поголем успех кај Лиљана, ако наместо трошење пари – напишел песна или љубовно писмо. Или, ако наместо губење време и безделничење, изучел за Инжињер, и сам ја изградел чешмата.

Можеби неговата “чешма”, немало да е толку скапа и шарена како во песната, но, сигурно би била единствена и уникатна – неповторлива ! Оти, ВИСТИНСКИТЕ “ракотворби” (на денешен јазик: проекти) не се прават со радост и забава, туку со чемер и болка. Со љубов и чувства осмислени, со солзи и тага изградени.

   А, има ли нешто поубаво, има ли нешто подрагоцено и повозвишено од тоа, кога сами ќе направите нешто и на тоа ќе се потпишете ?

Само по тоа ќе не запаметат генерациите после нас.

По сработеното и по своерачниот потпис !

Дипл.инг.арх. Зоран Николовски