Од печат излезе третото дело на авторот Зоран Ѓоргиев насловено како „Приказните од Широк сокак”. Се работи за колор Б5 формат на 250 страни, една мала монографија во која се спомнати најградските фамилии кои некогаш живееле на Широк сокак заедно со изгледот на нивните градби, историјатот и движење на имот и слично собирани седум години досега.

Содржината на книгата е подготвувана заедно со потомците од големите градски фамилии и нивните богати архиви. Започнува со богатата архива за битолските Евреи која ја поседува Државен Архив Одделение Битола за фамилијата Батино, продолжува со раскажувањата на Тања Франц за фамилијата на првата балканска аптекарка Рајна, следува приказната на почесниот конзул на Франција, Калиопа Кривашија- Стилиновиќ за нејзината фамилија Кривашија, па Гордана Дикова од Сиднеј, Австралија, за приказната на Дикови, Татјана Грегова и Евгениј Ристевски за Цалис, адвокатот  Добре Тасевски за Србинови, фамилија Гугучевски, Љупчо Бошевски и Петар Бојаџиевски за Филипови, Томас Фердинанди и Изабела Патче за Патчеви, Сашо Шамбевски за Портал, Емилија Вукичевиќ за Паско фурнаџијата...

Книгата продолжува со раскажувањата на Анета Светиева за еден дел од сегашниот хотел Македонија, па приказните за битолските фамилии Замаули и Османли на Марина Апостоловска од книгата „Стари семејства”, дополнети со текстот од брошурата „Семејни традиции- Димитрие Османли” на Наде Геневска- Брачиќ и семејни фотографии на Нада Милошева (Бебека), Јелена Сервини Перишиќ и Јани Сервини за големиот Лазар Сервини. Продолжува со кажувањата на Рахел Нахмијас и Сара Ароесте за фамилијата Нахмијас со Давидовата ѕвезда на балконите, Александар Стерјовски, весникит Време и битолскиот Архив за Данабаш, Јован Тасевски за хотел Ројал и фамилија Чукалка, приказната за Нехама благодарение на битолски Архив, фамилиите Васкови и Чкатрови со голема помош од Марјан Гаштаров, Јанаки Папакоч од Белград и Петар Ставрев за фамилија Папакоч, Роберт Јовановски за Хололчеви и Анета Светиева и Јове Топаловски за Топалови.

Промотор на книгата беше Гордана Такец бидејќи и самото дело е посветено на нејзиниот татко, битолскиот хроничар и новинар Димитар Димитровски- Такец . Рецензенти беа проф. д-р Александар Стерјовски, писател и хроничар на градот и Зоран Алтипармаков, дипл.инж.архитект, советник конзерватор од Одделот за заштита на културно наследство, НУ Завод за заштита на спомениците на културата и музеј – Битола.

Книгата изобилува со многу фактографски податоци, семејни фотографии и раскажувања кои досега се непознати за пошироката битолска јавност и како што нагласи самиот проф.д-р Александар Стерјовски „Перформансите на Широк сокак” на Такец заедно со „Приказните од Широк сокак” се многу важен и битен дел од битолската историја која мора да ја има и познава секој битолчанец кој од срце ја сака Битола.

Од печат излезе збирката проза и поезија „Мојата Битола“ на битолчанецот Зоран Ѓоргиев, хроничар и истражувач на градот, дипломиран правзник и магистрант на Универзитетот во Хаифа, Израел. Книгата се состои од триесетина прозни текстови и песни во кои тој ја искажува љубовта кон родниот град, Битола градот на клавирите, убавините, конзулите, матинеата, среденадите, пајтоните. Но, и разочарувањето зашто времето минува, а таа не ја добива достојната грижа за да го поврати својот сјај.

Во предговорот, авторот пишува дека инспирацијата за книгата ја добил од секојдневните случувања во Битола. Еден збор или случка му биле довзолни за да се занесе, однесе и сам да си ја отвори душата како бисерна школка за да ја опее љубовта кон градот што не можел да ја скрие.

„Но, како што поминуваше времето, таа убавина почна да исчезнува. Не знам и самиот зошто, дали можеби беше жедна за вода која никој не ја залива како што треба, дали ѝ требаше мал зрак светлина кој ќе ѝ ги растера облаците или пак, ветренце со мирис на липа кое ќе ја вратеше нејзината волшебност и магија...Книгата ја зпочнав со многу љубов, но ја завршив со очај и немир, се̍ заради суровата реалност која денес ја живееме“, напиша Ѓоргиев.

На промоцијата стиховите и емотивната проза со својата прекрасна нарација ја оживеа Силвана Петровска-Насух. Рецензенти беа Ана Бунтеска и Божидар Божиновски.

Бунтеска која и самата е е битолчанка напиша дека ова е интимно обраќање кон градот, како „одново и одново да се вљубувате во иста жена“.

„Битола ве удриа од секоја страница. Жал по времињата кои веќе ги нема, жал по луѓето кои одамна се заминати, гнев кон секој кој ја сквернави нејзината убавина и става“, пишува Бунтеска.

За рецензентот Божиновски, книгата е љубовно писмо за Битола, љубовна приказна за домот.

„Низ вековите Битола била дом на многумина кои ја опеале, ја насликале, ја снимиле, овековечиле, а Зоран е еден од низата на тој ѓердан на вратот околу убавата Битола“, напиша Божиновски.

Ова е втора книга на Ѓоргиев во рок од три месеци, по првата „Траги на еврејското наследство во Битола“.

Ж. Здравковска

Стотици цртежи со висок уметнички квалитет изработени од младиот талентиран Евреин од Битола, Гастон Гамлиел, денес на 80 годишнината од депортацијата на Евреите, битолското семејството Нашоку му  ги предаде на роднините на уметникот, семејството Ароести од Израел. Гастон починал во Битола во 1939 година од тифус најверојатно на 19 годишна возраст, а неговото семејство ги зачувало цретежите како последен спомен од него. Пред да биде депортирано во 1943 година , таткото на Гастон, побарал од партизанот Павле Кипровски од Битола да ги зачува творбите на син му и во иднина да му ги врати на семејството. Но, за жал никој од семејство не се вратил од Треблинка. Па, цртежите останаа на чување како аманет кај Кипровски, а потоа и кај семејството Нашоку во кое се омажила ќерката на партизанот, Аница Нашоку, објави СДК.МК. 

„Многу сум возбудена. Ова е непроценливо богатство за моето семејство. Се̍ уште размислувам што ќе правам со нив. Сакам да посетам некои музеи во Израел. Сакам да направам многу добар спомен за нашето семејство преку животната приказна на Гастон. Приказна која ги поврзува народот на Израел и битолскиот“, рече  Рејчел Ароести, сега омажена како Фридман која живее во Израел, а е внука на младиот талентиран уметник од Битола.

Семејството Кипровски, а потоа Нашоку со години цртежите верно ги чуваше. 

„Семејството Гамлиел живееше кај нас под кирија во нашата стара куќа. За време на војната пред да бидат депортирани , таткото на Гастон ги остави сликите во наследство на татко ми да ги чуваме, ако случајно некој се врати од депортацијата да му ги предадеме. Мојот татко кој беше партизан им понуди да ги префрли в планина и да ги спаси. Ама имаа стара баба на 90 години и не сакаа да ја остават. Така сите заминаа во Треблинка. Гастон имаше два браќа близнаци , сестра, баба, татко и мајка “, раскажува Аница Нашоку.  

Досега имале многу можности да ги предадат во музеј, па и да ги продадат. Но, сакале да го исполнат аманетот и да ги дадат на некој од семејството за кого ќе имаат најголемо значење.

„Читајќи ги книгите на историчарот Ѓорги Цолев- Џоџа и гледајќи порано телевизиското интервју на Петар Ставрев со семејството Нашоку, дојде приказната до моите уши. Пред три месеци во Израел на една церемонија  сретнав фамилии кои живеат таму, а имаат битолско потекло. Во неврзан разговор Рејчел го спомна презимето на баба ѝ Гамлиел. Тогаш се сетив дека можно е таа да е врската и сакав и да помогнам да се сретнат семејствата“, рече Ѓоргиев кој утре ја промовира неговата книга „Траги на еврејското наследство во Битола“.

извор: СДК.МК https://sdk.mk/index.php/kultura/80-godini-bitolsko-partizansko-semejstvo-chuvalo-kako-amanet-sliki-na-evrejski-umetnik-deneska-gi-predade-na-izraelski-rodini/

Досегашниот советник на НСДП во Советот на Општина Битола, Зоран Ѓоргиев, стана извршен член на Одборот на директори на Акционерското друштво за изградба и стопанисување со станбен простор и со деловен простор од значење за Републиката.
Министерот за локална самоуправа Горан Милевски на социјалните мрежи ја најави можноста  Одборот на директори деновиве да го избере Ѓоргиев и за нов директор на ПУИГ.