Капитализмот, за жал, како општествено уредување веќе е „нормализиран“, а неолиберализмот како идеологија хегемоно и непречено владее со мозоците на луѓето. Концептот на социјализмот како светски процес за создавање на едно праведно општествено-економско уредување е дескридитиран од политичко-пропагандните центри на моќ. Левицата е политички маргинализирана.

 

Нашите самодекларирани „левичари“, или поправо речено лумпенлевичари, не само што при првата „кривина“ излетаа од траекторијата на левичарската идеологија и пракса, не само што извршија предавство на левичарските каузи, туку прикажаа одвратното лакејство кон македонската олигархија и ја прифатија како најсвоја политиката на десничарите за масовен бандитизам, правење скандали и изведување на најразлични политички и финансиски измами. Тие, всушност, единствено останаа доследни во - предавството на идејата, државата и нацијата. Тие денес гровтаат над коритото со помија останата зад малкутемина вистински македонски тајкуни и предаваат и продаваат сè што може да се предаде и продаде, оти нив не им е до идејата и принципите, туку до гозбите, до банкарските сметки, до проститутките, до државните награди, до ордените и медаљите, со еден збор до сето она што е граѓански идеал на сиот денешен онечовечен свет. 

 

Нашите „левичари“, ако воопшто можат така да бидат идентификувани и именувани, и нивните „мудри интелектуалци“, прочитале неколку книги од Фридман, Кејнс, Попер, Фукујама и слични „филозофско-економски величини“ и сфатиле дека западната „демократија“, Богот творецот и либералниот капитализам ќе го спасат светот од пропаѓање, па сето тоа во нивниот мозок се заплеткало и бетонирало, заради што помислиле дека навистина настапил „крајот на историјата“ и тие без мака вечно ќе владеат и ќе уживаат во удопствата на нивното „царство“. Всушност, нивната сива мозочна маса е во затруена и скапана состојба, а логиката им е продупчена како решето, па сопствените глупави предубедувања и религиозни верувања, како и сопствената морална и нервна дезорганизација, ги продаваат како – непореклива вистина. Тоа што сè околу нив пропаѓа во неврат, тоа што глобалната еколошката катастрофа е јасно видлива, тоа што целиот свет е измрцварен од олигархијата како од побеснети диви свињи, тоа што милиони и милиони се колат, страдаат и гинат во суровите војни низ земјината топка, тоа што луѓето масовно осиромашуваат и се несреќни и незадоволни, тоа што сето богатство се концентрира во грст дебели буржуи, ним не им е доволно ниту за раска да се посомневаат во своите фикции и во неолибералните методи на владеење.

 

Нам, сега и овде, доколку сакаме прогрес, потребна ни е идеолошки профилирана, политички борбена и искрена левица. Потребна ни е левица како политичка сила која ќе носи промени и поквалитетни услови за живот. Левица која ќе бара алтернативни патишта на постоечкиот неправеден и недемократски општествен развој. Левица која ќе ги скандализира и дескридитира национализмот, корпоративизмот, потрошувачката култура, лажниот патриотизам, десничарскиот популизам и неофашизмот. Потребна ни е левица која ќе се избори и ќе обезбеди за сите граѓани осумчасовен работен ден, платен годишен одмор, бесплатно основно, средно и високо образование, бесплатно користење на предучилишните установи, законска заштита на вработените од малтретирања и отпуштања, бесплатна медицинска нега за сите и платено породилно отсуство за жените, финансиски погодности за обезбедување пристојни домови. Ни треба левица која ќе ги реафирмира и имплементира идеите за солидарност и економско здружување, која ќе го реафирмира работничкото самоуправување како највисок степан на цивилизациско достигнување во општествено-економските односи меѓу луѓето. Сето друго, е само постепено назадување и болно пропаѓање.