„Песните покажуваат дека авторот го стега стихот, го прави функционален, а со тоа го остри стилот. Отвора нова поетска врата, нагорен исчекор со продлабочена мисла, потпирајќи се и на народното и на мисловното по нешто блиски до Блаже Конески. Со ваква подлога мостот на Б. Т. Димко ќе трае. Во оној континуитет стилот произлегува од песна во песна, давајќи му на зборот нагласена мисловност и широчина. Покрева чувства на тема во насловеното поштомување“, напиша Радован П. Цветковски.

М-р Симона Петровска во својот осврт за „Поштомување“ забележа: „Поезијата на Биљана Т. Димко е поетски ангажирана, интелектуално смела, уникатна и единствена и тоа особено доаѓа до израз во оваа збирка - поезија „Поштомување“ која уште во насловот го искушува и го привлекува читателот. Имено, праизворот и праизбликот на сѐ што постои, се наоѓа во моќта на светот да се уништува и пресоздава во нови облици. Во тоа архетипско поимање на времето, песната ‘1914 – почеток на крајот’ ги открива можеби најважните особености и одлики на оваа поезија – да открива и да биде Вистина преку симболичко и безвремено прикажување на фундаменталните вредности преку едноставноста на речта“.

Поетесата Биљана Т. Димко е професор по македонски јазик и книжевност. За себе има обичај да рече дека е постојано поделена меѓу два – света – книжевниот, нејзиниот и бирократскиот. Борбата е постојана, особено онаа за идентитетот. Наспроти сите тектонски движења, таа умее да го живее неконвенционалното среќно дете со широка насмевка.

„Зборот поштомување е во директна врска со зборот „поштоми“ (скрие, засолне, скриено употреби да има читателот на што да размислува, што да открива или што да каже за скриеното). Кај Блаже Конески фигуративно – скрие за да го присвои, сочува како белег на нештото. Ете оттаму произлегува насловот на поетската збирка. Овде зборот и не значи уништување, туку сочувување“, вели Димко.

Таа линија се содржи и во нејзините неколку објавени книги пред „Поштомување“ (2018): („Кругови на животот“ (2003), „Сцена зад кулисите“ (2007 и „Дами и господа гологлави“ (2012) со кои авторот се избори за свое место и во Друштвото на писатели на Македонија.